Een stevige man, met een nog steviger zwarte baard en haardos, en twee zo mogelijk nog steviger honden, eveneens zwart. Die honden waren zo groot dat die stevige man kleiner leek dan hij in werkelijkheid was. Met de buik fier vooruit was hij een markante verschijning in het hart van Tilburg. Ik heb me lange tijd, nu alweer jaren geleden, afgevraagd wie dat mocht zijn. Tot het Brabants Dagblad me vroeg over Festival Mundial te schrijven. Die stevige man bleek Albert Siebelink te heten. Hij was programmeur en mede-oprichter van het festival. Hij had een agentschap voor muziek in de binnenstad, Kultoer. Zijn huiskamer was de plek waar hij je ontving. Behalve als het erg warm was. Dan ontving hij je in zijn tuin. Die huiskamer, overigens, was een rotswand van cd’s en boeken, schijnbaar onmetelijk hoog. Alles muziek. Wereldmuziek. Muziek van gipsies. Want van alle muziek had hij die het dichtst in zijn hart gesloten.

P5284623

“Van jongs af aan heb ik zigeunermuziek leuk gevonden”, vertelde hij me ooit. “Toen ik als middelbare scholier op het kamp in Bergen op Zoom werkte, zag ik daar tijdens een kerstviering een violist die met zijn instrument op zijn rug het Avé Maria uitvoerde. Sinds 1987 bemiddelt ons bureau Kultoer voor buitenlandse muzikanten. Daar kwamen steeds meer zigeunerbandjes bij met een uiteenlopend repertoire, afhankelijk van hun land van herkomst. De bekendste wilden we eens in één festival samenbrengen. Dat werden Loyko, Maljaki Luludji en de Rosenbergs en twee jonge Sinti-bandjes, waaronder de Schäfers.” Dat groeide uit tot het jaarlijkse International Gipsy Festival, een van de meest sfeervolle en intieme muzikale evenementen in ons land. Dat is ook waar Albert het meest bekend om werd.

Maar hij had veel meer op zijn kerfstok. Festival Mundial, zoals gezegd. Het Internationaal Folkfestival, festivals gewijd aan het accordeon, aan de cimbalom. Bands die hij met Kultoer hierheen haalde en vervolgens uitstrooide over Europa. Hij was lid van de Fanfare van de Eeuwigdurende Bijstand, die het hart zeer links had kloppen. In deze Zeer Mobiele Brigade van Muziek speelde hij tuba, een instrument dat toegesneden was op zijn formaat.

Hij hoefde niet zo nodig te schitteren in solo’s. En zo was hij ook als directeur, initiator, inhoud- en vormgever, en kloppend hart van het International Gipsy Festival. Hij was ontegenzeggelijk gelukkig met wat hij tot stand gebracht had, maar de eer kwam toe aan de muzikanten, vond hij. Niet dat hij altijd gemakkelijk was. Maar hij was wel altijd warm, medelevend, vol humor. Temidden van die baard en haardos kon je zijn ogen zien glinsteren vol vrolijk vuur. Hij was altijd bereid tot het uitwisselen van knuffels waar een beer zich niet voor zou hoeven schamen. En een pint ging er goed in. Een boom van een vent.

Die boom is nu geveld. Hij heeft de strijd op moeten geven tegen kanker, die hem van binnenuit sloopte. Tijdens zijn ziekte heeft hij het Gipsy Festival nog een aantal jaren georganiseerd; de twintigste editie is hem niet meer gegund geweest. In diezelfde periode heeft hij nog een spraakmakend en ontroerend project weten te realiseren: het Requiem voor Auschwitz, geschreven door de Sinto Roger Moreno Rathgeb, en in grote Europese steden uitgevoerd door een orkest van Sinti en Roma.

Tot het eind toe bleef zijn hart kloppen voor muziek. Dat was wat hij vooral miste op zijn kamertje in het Antoni van Leeuwenhoek, waar hij een aantal weken behandeld werd: je kon daar niet naar mooie muziek luisteren. Het was sowieso een plek van medische industrie, vond hij. Hij verlangde erg naar huis, naar het onvergelijkelijk prachtige Tilburg, zijn eigen omgeving, zijn eigen muziek. Zijn laatste dagen heeft hij daar mogen doorbrengen. Hij stierf op woensdag 30 september. In het hart van Tilburg is een gat gevallen.

René van Peer

Meer youtubes:

Bella Ciao – Fanfare van de Eeuwigdurende Bijstand
(Albert meteen aan het begin, rechts achteraan)

Mandelay Song – Herinnering aan Willem Breuker 
(vanaf 38 seconden,  Albert eerste rij uiterst rechts)

Foto’s: Ton Maas

Zie ook het artikel van Ton Maas op MixedWorldMusic .com